تأثیر یک دوره تمرین دویدن آهسته بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر مبتلا به سندرم داون

هدف: هدف از تحقیق حاضر، تأثیر یک دوره تمرین دویدن آهسته بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان پسر مبتلا به سندرم داون است. روش: نمونه های آماری این پژوهش شامل 24 دانش آموز سندرم داون مدرسه ساریخانی در سال 1391 (با میانگین سن 5/3±35/19، قد 12±33/157، وزن49/27±92/63) بودندکه به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفری گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. 12 جلسه  45 دقیقه­ای شرکت در برنامۀ ورزشی دویدن آهسته بر روی تردمیل به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد.برای ارزیابی تعادل ایستا از تست اصلاح شده لک لک و برای ارزیابی تعادل پویا از تست راه رفتن پاشنه به پنجه استفاده شد. یافته ­ها:نتایج نشان داد که بین تعادل ایستا و پویای گروه کنترل و تجربی قبل و بعد از دورۀ تمرین ،تفاوت معنی­داری وجود دارد. نتیجه­ گیری: استفاده از روش تمرینی دویدن آهسته بر روی تردمیل را می توان به عنوان شیوه­ای برای بهبود تعادل پویا و ایستا در دانش آموزان سندرم داون توصیه نمود.